28 Eylül 2012 Cuma

Mutluyuzz

Artık gayet mutluyuz. Küçük kuzum artık okuluna alıştı. Ya da şöyle diyelim; ben Efe'nin okulda tam gün kalmasına alıştım.

İlk günleri kabus gibi geçirdim. Okulun eve yakın olması sebebiyle ilk günler günde 2-3 kez gidip "Efe nasıl? bi sıkıntı oldu mu? uyudu mu?" diye soruyordum. Daha sonra okulu su yolu yaptın kızım yeter gitme diye kendime telkinlerde bulundum. Ama o zaman da taciz telefonlarıma engel olamadım. Kapıda değildim de telefondaydım!

Sabah bırakırken akşam alırken engel olamadığım karın ağrılarım vardı. Resmen karnım ağrıyordu yaaa.. Çocuk okuldan çıkıyor, soruyorum: nasıl geçti anneciğim günün?  Harika anne çok eğlendim...  Eee ben niye böyleyim?

Sonra tamam dedim alış Özoş, çocuk mutlu, şanslısın. Vee dün almaya gidince bana "niye geldin ki anne sen?" dedi. Yani gelmeseydin, ben burada iyiydim demeye çalıştı kibarca.

Şimdi O'nun mtlu olduğuna tamamen inandım, artık bende mutluyum,karnımda
 ağrımıyor :)))  Okul çıkışını iple çekiyorum ama bu aramızda kalsın..  Sağlıcakla kalın...

16 Eylül 2012 Pazar

Buruk Gün

Başlıktan da belli olduğu üzere bugün içim çok buruk. Küçük kuzum bugün ilk defa tam gün okulda kalacak.

O'nun için ne kadar iyi olacağını, okul öncesi eğitimin ne kadar önemli olduğunu bilsem de kuzudan bütün gün ayrı kalacak olmak ilk günler beni biraz zorlayacağa benziyor.

Sabah 8 de uyandık. Okula gitmeye daha 1 saat vardı. Hafif bi kahvaltı yaptık. Birazcık televizyona baktık. Bit gibi halimizle küçücük formamızı giyindik,anneye poz verdik ve okul yolunu tuttuk.








Ben baş ağrısıyla girdim okul kapısından, Efe Bey ayakkabılarını değişti veeee bana bir öpücük bile vermeden koştu sınıfına.. Dudaklarım öpücük modunda kalıverdi. Güya sarılacaktık, iki yanak bi kaymak öpüşecektik.

Anneliğin cilveleri işte.. Günlerdir yaşadığım tam gün ne yapacak, O öğretmeni anlamayacak, öğretmen O'nu anlamayacak sıkılacak mı, ayrılık kaygısı yaşayacak mı soruları uzaktan bi geçiştirilmiş öpücük ve bye bye anneee ile son buldu.



14 Eylül 2012 Cuma

Okula Alışma

Bilenler bilir Efe Bey geçen sene oyun grubundaydı. Artık taaam 3,5 yaşında ve bu yıl okulu tam gün olacak. Bu hafta okula alışma haftası dolayısıyla günde 1,5 saat okula gittik. O mu okullu oluyor yoksa ben mi bilemiyorum. Bir heyecan bir heyecan..

Öğretmenizimle tanıştık, adı Essi. Çok sempatik ve şeker bir öğretmen. Efe'nin bayanlarda en  beğendiği şey Essi'de de var: sarı saçlar.. Birbirlerine alışmaları konusunda çok etkili olacağını düşünüyorum :))) Essi Türkçe, Efe'de İngilizce bilmediği için daha iltifat etmeye başlayamadı, yakındır bekliyorum.

Yüz boyatmaktan hoşlanmayan Efe, bugün korsan şeklinde boyalı suratıyla okuldan ağzı bir karış çıktı, gözlerime inanamadım.

 
 
Pazartesi günü itibarı ile sabah 9 akşam 4 okulluyuz. Bu hafta Efe okulda tam güne alışırken ben O'nun okullu olduğuna nasıl alışacağım bilemiyorum.
 
Özlerim ben oğlumu yaaaa......
 
 
 
 

11 Eylül 2012 Salı

2012 tatil

10 gün aradan sonra herkese yeniden merhaba!!!

Bu sene hazırlıkları çekirdek ailemizin bütün fertleri hasta olduğu için sadece 1 gece öncesinden yaptığım  2012 tatil rotamız Antalya Voyage Sorgun'du. 

İstanbul'dan ayrılırken hava biraz serindi. Antalya'ya indiğimiz anda iliğimiz kemiğimiz ısındı. Sıcak havanın ve gribimizin etkisiyle otele sersem bir vaziyette burnumuzu çeke çeke girdik. Tatilimiz çok güzel başlamıştı (!) Valizleri odamıza ulaştırıp oteli şööyle bi keşfe çıkalım dedik ama bu keşif pek bir kısa sürdü. Halimiz yoktu hemen odamıza döndük uyuduk, kalktık, yedik ve Efe 8'de biz 9'da uyuduk. İlk gün böyle geçiverdi.

İkinci gün biraz daha üçüncü gün biraz daha derken dördüncü gün iyice düzelmiştik. Gün içinde su kaydırakları akşam da lunaparkta çocuklarla eğlenceli geçen 4. gün sonunda hepimiz gayet mutluyduk. İçinde hepimize birer tane arkadaş bulunduran bir çekirdek aileyle de tanışmıştık.

5. gün cümbür cemaat artık mekan olarak bellediğimiz çocuk havuzu etrafındaki yerimize konuşlandık. Haha hihi gülüp eğlenirken 15-20 saniye için arkamızı döndüğümüz Efe tekrar çocuk havuzuna kafamızı çevirdiğimizde yerinde yoktu. Nası yani? Sadece 1 adım arkamızdaydı!

Korku, telaş, panik hepsi birbirine karışmıştı. Ağlaya zırlaya bi sağa, bi sola, su kaydıraklarına, denize, havuza derken 20 dk sonra Efe bey otel güvenlikleri yardımıyla 40-50 metre arkamızda bulunan ve 2 kere bakıp 3-5 çocuğun içinde bulamadığımız kaydıraklı çocuk havuzunda bulundu.

Herhalde karı koca bi 5 yıl çöktük. Allaha şükür sağ salim kavuştuk kuzumuza. Allah kimseye yaşatmasın..

Uzun lafın kısası bu yıl tatilde eğlendiğimiz kadar üzüldükte... Allah beterinden korusun dedik.
Seneye inşallah çok daha iyi şeyler yaşayacağımız bir tatil diliyor ve tatildeki güzel zamanlardan birkaç kare paylaşıyorum..